بوستون

1- جمعه رفتیم MIT. همان برنامه ای که قبلا هم دو بار درباره اش نوشته بودم. هر ترم دورهم جمع می شویم و معمولا 7 نفر از بچه ها در مورد پیشرفت تحقیقاتشان صحبت می کنند. این بار قرارمان MIT بود.

2- صبح، زود راه افتادیم. من و نیوشا سوار ماشین دیوید بودیم. وقتی رسیدیم MIT حدود ساعت 10 صبح بود. از دانشگاه ما 10 نفر آمده بودند. از MIT هم 7-8 نفری بودند. تعدادی هم از دانشگاه WPI آمده بودند. از استادهای سیستم داینامیکس دیوید اندرسون، جان استرمن، خالد سعید و پاولو گنسالوز آمده بودند. سه تای اول که خیلی معروفند؛ نفر آخر از فارغ التحصیلان دهه اخیر MIT است که به شدت آدم مثبت و خوش برخوردی است... کلا برنامه خوبی بود. این طور برنامه های غیر رسمی خیلی به درد دانشجویان دکتری می خورد. با هم آشنا می شوند، چند ساعتی بحث های جدی می کنند و غذا می خورند. معمولا هم فضای این جلسات خیلی تند است و جان استرمن اساسی به سخنرانان می توپد!

3- از دانشگاه ما اندی، نیکی و هیانجانگ صحبت کردند و از MIT دوکان، جان لاینس، کاویکا و جیسون. از WPI کسی قرار نبود صحبت کند. صحبت اول مربوط به دوکان بود که در مورد تزش صحبت کرد. دوکان در مورد کیفیت در توسعه محصول برای کترپیلار تحقیق می کند. استادش نلسون ریپنینگ است. مدلی که ترکیبی از Agent based و سیستم داینامیکس است ساخته و آن را با داده های موجود در شرکت کالیبره کرده. بعد سیاست هایی که می تواند به بهبود کیفیت محصول منجر بشود را تست کرده. کار، به شدت آماری است.
نفر بعد اندی بود. اندی یک برنامه نوشته بود که با داشتن چند سری زمانی از یک سیستم، مدل سیستم داینامیکس مربوط به داده ها را توسعه بدهد. برنامه اش هنوز خیلی جای کار دارد و جان استرمن هم گفت که امیدوار نباشد!
جان لاینس در مورد مدیریت تاسیسات ساختمان های MIT کار می کند و با استفاده از داده های موجود دینامیک کیفیت و تعمیر و .. را بررسی می کند. ملت با شوخی و متلک این قسمت را برگزار کردند. از قرار معلوم اوضاع ساختمان هایشان قاراش میش است!
بعد، نیکی در مورد پیشرفت تزش که مدیریت تحول در بورس نیویورک بود صحبت کرد. بعد، کاویکا در مورد پروژه کارآموزیش که در یک شرکت «هج فاند» و در مورد صنایع هوایی آمریکا بود صحبت کرد. کاویکا که صحبت می کرد ملت کلی ایراد ازش گرفتند! البته اعتماد به نفسش خیلی بالاست. ولی کلا صحنه جالبی بود.
هیانجانگ هم در مورد کد کردن (coding) داده های کیفی برای توسعه مدلهای سیستم داینامیکس صحبت کرد. که ملت خوششان آمد. سخنرانی آخر را نبودم. به نظر من این 6 سخنرانی یک پیام مهم داشت. سیستم داینامیکسی ها سعی بسیار زیادی برای افزایش استفاده از داده های کمی و کیفی در مدل ها می کنند... حتی به بهای شکستن لوپ ها و وارد کردن متغیرها به صورت برون زا. کاری که من به شدت متنفرم...

4- از حواشی هم این که دوستان MIT ناهار هم دادند! بعد از تمام شدن برنامه هم جان استرمان ملت را مهمان کرد به صرف beer! که البته من و نیوشا و دیوید اين قسمت از مراسم را سعادت نداشتیم که باشیم! و قبل از سخنرانی آخر راه افتادیم. مسیر برگشت هم خیلی خوش گذشت و کلی با دیوید بحث های جالب کردیم. از سیستم داینامیکس و فاینانس تا تاریخ مذاهب و قرآن و انجیل! شام، دیوید مهمانمان کرد به صرف ساندویج تون ماهی و قهوه! آن هم در یکی از رستوران های بین راهی! شب، ساعت 8 رسیدیم آلبانی.