اوضاع و احوال

1- در حال حاضر در اوج کارهای آخر ترم هستم. شدم دستگاه تولید مقاله :)

2- امروز دومین نفر برای ارائه سخنرانی استخدام آمده بود. دانشکده قرار شده دو نفر در سیاستگذاری و مدیریت بگیرد. سخنرانی ها خیلی جالبند؛ مخصوصا رفتار سخنران ها. بنده های خدا در دو ساعت سخنرانی از استرس نابود می شند. نفر قبلی یک خانوم کلمبیایی بود که یک ابتکار هم زده بود: اسامی همه استادهای دانشکده همراه با قیافه شان را از سایت حفظ کرده بود و وقتی یکی سوال می کرد با گفتن اسم طرف جوابش را می داد. مثلا: آره کارل نکته جالبی اشاره کردی... همه کف کرده بودند! تازه برای تزش که در مورد مدیریت شهری بود، 5 سال رفته بود توی کوه و کمر کلمبیا و اسب اجاره کرده بود تا با تمامی مدیران شهری یک منطقه مصاحبه کند. ضمن این که این خانوم برای توصیف سختی های تزش گفت که مجبور شده کلی آب جو در حال مصاحبه کردن با شهردارها بخوره! که همه به این کوشش بی نظیر احسنت گفتند :D
خانوم دیگری که امروز مصاحبه داشت هم خیلی جالب با همه دانشجویان حاضر در سالن تک تک صحبت کرد که پسرم چه می کنی و گرایشت چیست و از این حرف ها. اول جلسه هم که قهوه اش رو ریخت رو زمین!.. کارش این بود که یک و نیم سال رفته بود چهار تا کشور آفریقایی (روآندا و کنیا و ...) داده جمع کرده بود (مصاحبه و مشاهده و داده های کمی) در مورد سیاست گذاری ارتباطات و اطلاعات دولت ها و ارتباط نحوه تخصیص منابع با نوع ساختار حکومت. واقعا کار عجیبی کرده بود مخصوصا با توجه به امنیت آن مناطق.

برایم جالب بود که این ها که همه کارهای وقت گیر و سختی کرده اند و سه چهار تا مقاله هم چاپ کرده اند (در رشته ما مردم در دوران دانشجویی به ندرت حتی یک مقاله چاپ می کنند) بازهم به شدت دچار استرس می شوند. تازه این ها از کلی فیلتر گذشتند و مثلا این آخری که قهوه اش رو انداخت، فارغ التحصیل مدرسه کندی هاروارد بود. یکی از کارهای جالب هم که در دانشکده ما انجام می شود این است که دانشجوها حضور فعال دارند و در موقع ناهار هم با سخنران صمیمی تر می شوند و از وضعیت دانشگاه برایش تعریف می کنند... مثلا از مدل رفتار سایر استادها و از نکات مربوط به دهستان آلبانی!

3- این دوستان ما کارهای جالب می کنند. رفتند و در مدارس آمریکایی از فرهنگ ایران صحبت کردند. بخوانید.

4- یک ساعت دیگر باید مقاله درس اتناگرافی را بدم. چیز جالبی شده. بعدا در موردش می نویسم.