یونانانه (1) - عاشقانه ها.

جمعه

1- عصر جمعه با نیوشا رفتیم خانه شان. روز پدر با چند روز تاخیر. نیم ساعتی بودم و بعد خداحافظی کردم. این چند روز را نیوشا خانه خودشان می ماند. این که نیوشا ویزای یونان نگرفت شوک بزرگی برای ما بود. تقریبا همه برنامه هایی که داشتیم به هم خورد. من به دو دلیل مجبور بودم که برم. اولیش مسوولیت برگزاری مراسم پوستر روز دوشنبه بود که از قبل قبول کرده بودم و اصلا نمی شد این کار را به کس دیگری سپرد. دلیل دوم اش هم بماند. خداحافظی آن روز ما مثل خداحافظی روزهای نسبتا دور بود. نیوشا از بالای پله رفتن من را نگاه می کرد و من بعد از چند قدمی که در کوچه پیش می رفتم برمی گشتم و به بالای پله هایشان نگاه می کردم. پروازم ساعت 4 و نیم صبح است.

2- مهشید زنگ می زند. می خواهد مطمئن شود که من برای فرودگاه ماشین گرفته ام و به بابا زحمت نمی دهم! توجه ویژه مهشید به بابا خیلی دلگرم کننده است. مخصوصا وقتی خارج از کشور باشی و دستت از همه جا کوتاه. اطمینان می دهم که آره بابا جان ماشین رزرو کرده ام! بعد به شوخی می گویم که ایشاا.. سفر خوبی داشته باشم! مهشید می خندد.

3- راننده آژانس، ساعت یک نصفه شب دنبالم آمده است. مرد جوان سی – سی پنج ساله ای است. صحبت مان گرم می شود. می فهمم که فردا ساعت 8 صبح باید سر کار اصلی اش باشد و قرار نبوده که این کورس را تا فرودگاه امام برود. این طوری عملا ساعت 4 صبح به خانه اش می رسد. موبایلش زنگ می زند. پیداست خانومش است. می گوید که مجبور شده مسافری را تا فرودگاه امام برساند و دیر می کند. می خندد. می گوید "تو به خواب". می گوید دو سه ساعتی احتمالا طول بکشد. و آخر در جواب همسرش می گوید "من هم همینطور" ...

4- فرودگاه امام ام. کارت پروازم را گرفته ام. و منتظرم در هواپیما باز شود. نیوشا زنگ می زند. 4 صبح است. و تلفنی با هم حرف می زنیم. قول می دهیم که هر کدام مواظب خودمان باشیم :) هواپیمای ترکیه با یک ساعت تاخیر می پرد. در حین قهوه خوردن با یک آقای تاجری که در کار صادرات فرآورده های نفتی و خشکبار به مجارستان است گرم گرفته ام.

ادامه دارد...