«جمهوری ایرانی» و برج ایفل توکیو

«جمهوری ایرانی»، برای من، ترکیبی بسی بی معنی تر، نامأنوس تر و مبهم تر از «جمهوری اسلامی» است. دست کم در مورد «جمهوری اسلامی» چند مثال از سال های اخیر ایران، پاکستان و افغانستان وجود دارد و من می فهمم که منظور از چنین حکومتی چیست؛ اما برای «جمهوری ایرانی»، ترکیب، آن چنان بی مفهوم و نامانوس است که برج ایفل توکیو. اصلا مگر جمهوری می تواند ایرانی باشد. اصلا کجای تاریخ دوهزار و پانصد ساله ایران به جمهوری می خورد. منطقی که می گوید فلانی آن بالا نشسته چون پسر آن کسی است که آن بالا نشسته بود، قسمت اعظم مدل حکومت ایرانی است. حالا حکومت به کنار: اصلا کجای رفتار و فرهنگ ایرانی به جمهوری می خورد. تحمل نظر مخالف، احترام به دیگران، رانندگی کردن؟ «جمهوری ایرانی»، این مفهوم بی ترکیبِ ناقص باید مورد سوال قرار گیرد... عمری خرده گرفتیم بر کسانی که می گفتند فیزیک و شیمی باید اسلامی باشد؛ مگر جمهوری ایرانی بامفهوم تر از آن هاست. جمهوری یک تکنولوژی است که دیگران اختراعش کرده اند و اختراع خوبی است. هر وقت شیرینی دانمارکی تان ایرانی شد، جمهوری تان هم ایرانی می شود! همین.