Tuesday, March 02, 2010

همسایه هایی که زنده می مانند و سگ هایی که گزارش نمی خورند

بچه ها باید دو تا case در طول ترم تحویل بدهند که روی هم بیست درصد نمره است. یکی از ابتکاراتی که در طراحی کلاس زدم این است که هر کس می تواند در مجموعِ دو گزارش، 5 روز تاخیر داشته باشد (بدون کسر نمره). هر جوری که خواستند خودشان این پنج روز را تقسیم کنند!.. این به شدت کار خودم را راحت کرد و باعث شد که شب تحویل گزارش شان نه کسی همسایه اش بمیرد و نه سگ اش گزارش اش را بخورد!

در مورد تمرین ها هم یک تمرین اضافه در نظر گرفته ام که هر کسی که یک تمرین را بنا به هر دلیلی (مثلا مردن همسایه، یا خورده شدن تمرین توسط هاپوی پاراگراف قبل) نداد می تواند آن تمرین اضافه (تمرین یازدهم) را در هفته آخرتحویل بدهد. اما همه تمرین ها باید به موقع باشد.

اما در مورد امتحان ها چنین انعطافی ندارم. کلا دو تا میان ترم می گیرم و یک پایان ترم (مجموعا 50 درصد نمره). امیدوارم این مشکلی ایجاد نکند. یکی از دوستان این کار را کرده که از سه امتحان، دوتایش را که بالاترین نمره ها را داشته باشند در نظر می گیرد... من دوست داشتم بچه ها همه امتحان ها را جدی بگیرند. ولی شاید ایده او بهتر باشد.

درس دادن خوش می گذرد!

7 comments:

Anonymous said...

"قشنگ" کار می کنید".
احیاناً از اون آدم ها نیستید که مثلاً وقتی یه ریپورت می نویسندحتی بعد از ارسالش می شینن و دوباره مرورش می کنند و لذت می برند؟

navid said...

:)

Narges said...

teze adam ye shabe 60% beshe hame chi be nazaresh ghashang mishe dige :)

هادی said...

آقای هندی میگه فقط ما مسلمونا برای توجیه کارهامون عذر و بهانه های اینچنینی میاریم. حالا خوبه خبردار بشه که اون طرف آبی ها هم همسایه هاشون می میرند و هم هاپوهاشون گزارش قورت می دهند!!!!

Soolmaz said...

اون موقع مه تو ايران با دست شكسته GMAT درس مي دادي اينقدر سخت گير نبودي

Soolmaz said...

ah! che commente ghar o ghatiie shod, dobare minevisam,
oon vaghta ke too Iran ba daste shekaste GMAT dars midadi , inghadr sakhtgir naboodi ha !!!

navid said...

سولماز. اون موقع از دانشجوها حساب می بردم!.. البته خداوکیلی این جا دانشجوها خیلی قدرت دارند