مقالات زیادی نوشته شده که نشان داده است که در بسیاری از شرایط خرد جمعی بر فردی برتری دارد. مثال ساده اش این که اگر می خواهید تعداد درخت های خیابان ولی عصر را تخمین بزنید بهتر است تخمین 20 نفر را بگیرید و از آن میانگین بگیرید. به طرز معجزه آسایی تخمین خوبی خواهید داشت، حتی اگر آن 20 نفر آدم های خیلی دقیقی نباشند.* در برخی مواقع حتی جواب جمع از تک تک جواب های افراد هم بهتر خواهد بود.
مقاله ای در کنفرانس قضاوت و تصمیم گیری امسال جایزه گرفت که کار ساده ای انجام داده بود. به صورت ساده اش، می گفت فرض کنید فقط خودتان هستید خدایتان(!) که می خواهید در مورد یک مسئله تصمیم گیری کنید. حالا که جمعی وجود ندارد که نظرشان را بپرسید خودتان را تبدیل به چند نفر کنید و هر بار با یک کلاه جدید بر سرتان(!) یک حدس بزنید. اگر از حدس هایتان میانگین بگیرید جواب دقیق تری بدست خواهید آورد. دو تا حدس هم کافی است.
نویسنده این ایده را در آزمایش های مختلفی و با افراد زیادی تست کرده بود و نشان داده بود که به دقت قضاوت و تصمیم گیری افراد منجر شده است. مثلا اگر دوباره می خواهید درخت های خیابان ولی عصر را حدس بزنید این کار یک بار انجام دهید و دفعه دوم فرض کنید فردی هستید با خصوصیات و پیش فرض های متفاوت و دوباره حدس بزنید. بعد میانگین این دو حدس را به عنوان تخمین استفاده کنید. البته به نظرم هنوز ایده اش جای کار دارد و مثلا عواملی مثل میزان تخصص یا خصوصیت مسئله را تفکیک نکرده بود. اما کلا ایده ساده ای بود که با یک سری آزمایش تجربی پشتیبانی اش کرده بود. اصل مقاله اش در ژورنال psych science چاپ شده است.
---
*: این روش روش خوبی است به شرطی که سیستماتیک بایاس نداشته باشید. مثلا اگر میزان غذای لازم برای مهمانی را بخواهید حدس بزنید و این سوال را از 20 نفر آدم در ساعت 2 بعد از ظهر بپرسید، چون آن 20 نفر سیر هستند تخمین غذای لازم را همه کم خواهند زد و ممکن است شرایطی پیش بیاید که تخمین جمعی کمک چندانی نکند.
No comments:
Post a Comment