جیززز

اِلینا بزرگ می‌شود. به دهان‌ِمان نگاه می‌کند و سعی می‌کند همان آوا را که ما می‌گوییم تقلید کند. دی‌روز بلند شد و به شارژر دوربین که به برق بود دست زد. می‌گویم: الینا این «جیزز» است؛ جیزززززز! «جیزز» را برای اولین بار شنیده. نگاهم می‌کند با تعجب. جیزز آوای جدیدی است. می‌گوید: اَخخخخ. می‌گویم: نه الینا! اتفاقا این شارژر تمیز است. اصلن هم اخخ نیست. این جیزز است!.. باز با تعجب به دهانم نگاه می‌کند. می‌گوید مااا. می گویم بابام جان، مااا که صدای گاو بود چرا قاطی می‌کنی!! این شارژر جیزز است! جیزز. نگاهی به من می‌کند. از خیر شارژر می‌گذرد