روزمره های یک انسان خواب آلوده

1- چهارشنبه سوری را چند ساعتی با دوستان بودیم. برای محمد تولد گرفتیم، آجیل خوردیم و از روی شمع پریدیم! و از هر دری حرف زدیم. خوش گذشت مخصوصا این که من و نیوشا چند ساعتی بود که از امتحان میان ترم اقتصادسنجی خلاص شده بودیم. همین جا از دوستان تشکر می کنم که خمیازه های ممتد من را تحمل کردند!

2- فردا شبش هم (شب تحویل) منزل آقا کامیار جمع بودیم. فکر می کنم 13 – 14 نفری بودیم. تحویل ما 2 نصفه شب بود. خوش گذشت. صبح که بر می گشتیم ساعت 3 بود. بعد هم من روی مقاله ای که تا ظهر باید تحویل می دادم کار کردم و حدود 4 و نیم خوابیدم. ضمن این که 10 صبح کلاس داشتیم. با چشمانی پوف کرده :) دوباره از دوستان تشکر می کنم که خمیازه های ممتد من را تحمل کردند!

3- خانه کامیار یک دانشجوی فوق لیسانس ارتباطات هم دعوت بود که تنها غیر ایرانی جمع بود. درباره رشته و علاقه اش صحبت کردیم. خیلی جالب بود. موضوع مورد علاقه خودش مطالعه ارتباط دو نفره میان پزشک و مریض بود. می گفت یکی از ارتباط های خیلی پیچیده و مهم است که ناشی از زبان ها و شرایط کاملا متفاوت دو طرف است.

4- این هفته تعطیلات بهاری ماست. یک هفته تعطیلیم. اما این قدر کار عقب افتاده است که فکر نمی کنم بیشتر از یک روز استراحت کنیم. چند روز پیش به نیوشا می گفتم که از ابتدای این ترم (دو ماه پیش) تا حالا حتی یک "تک روز" تعطیل هم نداشته ایم. همه این 70-80 روز را کار کردیم.. اما به هر حال تعطیلات می رسد و می توان کمی خوش گذراند :) دوباره از دوستان تشکر می کنم که ...!

5- دیوید تشویقم کرد که روی یک پروژه ای که چند نفرشان با یک شرکت ماهواره سازی کار می کنند وارد شوم و تزم را در این زمینه تعریف کنم. البته همگی می دانیم که آن چیزی که در ایران به آن ماهواره گفته می شود همانا آنتن ماهواره هست! "ماهواره خریدیم = آنتن ماهواره خریدیم!" ماهواره های این شرکت از آن راستکی هاست که بالا می رود. و البته از نوع هواشناسی است و نه نظامی. از آن گذشته موضوع پروژه دیوید اینها هیچ ربطی به خود ماهواره ندارد! موضوع بررسی پدیده درک مشترک میان شرکت و کانترکتورها در ارتباط دوتایی، تصمیم گیری های جمعی، یادگیری گروهی و .. است. خیلی به مباحث جامعه شناسی در محیط های کاری نزدیک است... هنوز فکر می کنم.

6- این هم وبلاگ مهشید که دوباره افتتاح شد :) فعلن که تم اصلی وبلاگ ایجاد خوف و وحشت در خوانندگان محترم است!