آقای قصاب ما

آقای قصاب ما یک آقای پاکستانی سنی مذهب است. صورتی سیه چرده دارد و ریش و مویش ترکیبی از سیاه و سفید است. ابروهایش خاورمیانه ای است! یعنی تو پر است و تا نزدیکی چشم ها پایین می آید و اگر اخم کند آنقدر ابروان اش به چشمانش نزدیک می شوند که چشمی در صورت اش نمی بینید. در این حالت صورتش فقط ابرو و ریش است و مو. خنده اش هم، مخصوصا وقتی چاقوی بزرگ به دست اش باشد، بیش از این که شما را بخنداند به تردید وا می دارد.

آقای قصاب ما معمولا لباس خاکستری می پوشد. یعنی نه تنها شلوار و لباس کاموایش خاکستری است بلکه یک کلاه پشمی هم به سر می گذارد که خاکستری است. شلوار خاکستری، بلوز خاکستری، کلاه خاکستری، ریش و موی خاکستری. دوست داشتم پیش بندش هم خاکستری باشد.. ولی قرمز است. یک قرمز تند. هم رنگ گوشت گاو.

آقای قصاب ما حواسش به دخل اش هست که کسی دزدی نکند. وقتی گوشت ها را تکه می کند به طرف در هم نگاه می کند که چه کسی وارد می شود. پول گرفتنی هم، رفتار مخصوص خودش را دارد. شاکی می شود اگر"امریکن اکسپرس" به او بدهی یا "ویزا کارت". و از همان اخمی که توصیفش را کردم تحویلت می دهد. و می گوید فقط "مستر کارت" قبول می کند. و "نه" گفتنش آن چنان است که پشیمان می شوی از این که چرا اصلا یک روز برای گرفتن کارتی به جز "مستر کارت" اقدام کرده ای!

آقای قصاب ما فقط پنج شنبه ها گوشت و مرغ می آورد. به قول خودش «سَه ریز دی»! و اگر مثل من با او چانه بزنید که خوب ام روز «سَه تیر دی» است دیگر، یک نگاه عاقل اندر سفیه به شما می اندازد و دوباره چشم هایش در میان ابروانش گم می شود و می گوید «سَه ریز دی،.. سَه... ریز... دی،... ساندی، ماندی، تیوزدی، ونزدی، سَه ریز دی!»

اما آقای قصاب ما، چند بار که مشتری اش شدید، «برادر» صدایتان می کند... آن چنان دلنشین که همیشه مشتری اش می مانید. حتی اگر بدانید که او فقط پنج شنبه ها گوشت می آورد. به قول خودش «اِوری سَه ریز دی»!