انتخابات مهم، ولی آسان

هر چند انتخابات "مهمی" در پیش داریم اما انتخاب "سختی" در پیش نداریم. شاید کلا قرار باشد دو تصمیم کلی بگیریم:

1- تصمیم به شرکت یا عدم شرکت: در این مورد با سی ثانیه فکر کردن می توان تصمیم گرفت. آن سی ثانیه در مورد این سوال است که آیا زندگی مان (و زندگی فرزندمان) آنقدر مهم است که ده دقیقه برویم تا سرکوچه رای بدهیم یا نه. اگر مهم بود می رویم و اگر مهم نبود نمی رویم... اگر برای کسی مهم نبود و رای نداد برای این که آرامش روحی اش حفظ شود احتمالا خواهد گفت که "تحریم" کرده است.

2- تصمیم دوم: اگر رای می دهیم، انتخاب بین موسوی و کروبی . به نظرم این تصمیم هم کار سختی نیست. نقطه مثبت هر دوی آن ها این است که خود را متمایل به اصلاح مملکت می دانند. و نقطه منفی هر دو این است که نقاط قابل پرسش در کارنامه مدیریتی شان دارند. ضمن این که اوضاع کشور آنقدر بد هست که هر کسی هم که بیاید، دست کم، تا دوسال دیگر همین روال ادامه پیدا می کند تا اثرات سیاست های قبلی از کشور کمی کنار برود.

اما نقطه مثبت کروبی این است که یک تیم قوی اجرایی پشتیبانی اش می کند و معاون اول اش کرباسچی می شود و افرادی مثل نجفی و شاید نیلی در کنارش می ایستند. کروبی در این چند ساله خود را فردی قاطع نشان داده که به راحتی کوتاه نمی آید. خودش خیلی معلوم نیست که چقدر مدیر اجرایی خوبی باشد؛ تجربه اصلی کار سیاسی اش تجربه قانونگذاری است. اولا من ریاست مجلس رو کلا به عنوان یک مدیریت اجرایی حتی در حد ساختن یک سد یا یک اتوبان نمی بینم و ثانیا سایر تجربه های اجرایی او را نقاط به شدت سوال بر انگیزی می دانم. اما در کل تیم اجرایی او هر کدام به تنهایی یک رییس جمهور ایده آل هستند و من شخصا دوست داشتم که کرباسچی یا نجفی توانایی های ارتباط برقرار کردن با عامه مردم را هم افزون بر توانایی های اجرایی داشتند و خودشان رییس جمهور می شدند. حدسم این است که ابطحی در دولت کروبی به ارشاد نزدیک تر است. که البته خوب است.

نقطه مثبت میرحسین موسوی در توانایی ارتباط با عامه مردم، صداقت و درستی است. به قول مهاجرانی "میناکار"ی های وجود میرحسین تکه نایاب سیاست ایران است که اتفاقا من شدیدا معتقدم مردم به آن بیش از آب و نان نیاز دارند. فکر کنم ملکی می گفت که با رای به میرحسین به اخلاق رای بدهیم. نقطه مثبت میرحسین این است که اولا می گوید "مستضعفان" و ثانیا وقتی می گوید واقعا منظورش مستضعفان است. تعارف هم نداریم مستضعفان مهم است. بعد هم این که من هنوز هم از سالیان قبل اعتقاد دارم که اگر چیزی در ایران قرار است اصلاح شود باید با آرامش و بدور از شلوغ بازی هایی که از نوع کروبی است انجام شود. روحیاتم این طور است. نظر خیلی ها این نیست به هر حال. نکته ضعیف تر میرحسین هم تیم اوست که هر چند بیژن زنگنه (شاید بهترین مدیر اجرایی سی سال اخیر) در آن باشد اما بعد از او و صفایی فراهانی کمتر اسم خوش نامی دیده می شود. تیم خوبی است اما نه به خوبی تیم کروبی. البته طرفداری فائزه هاشمی از موسوی (که به نظرم نشان دهنده رای هاشمی رفسنجانی است) کامل قابل تامل است. حدسم این است که در دولت موسوی، پورنجاتی به ارشاد نزدیک تر است که البته خیلی خوب است.

در کل از دید اجرایی خاص، گزینه کروبی گزینه کاملا شاخصی است و اگر کمی ملاحظات اخلاقی را به میان بکشیم و فکر کنیم که اصلاح مملکت با اخلاق و درک مردم و صحبت با مردم موثر است و اگر بتوانیم از تفاوت های کاملا مشهود بین نیلی و مومنی در برابر نقاط مثبت دیگر میرحسین چشم پوشی کنیم و آن گاه گزینه موسوی بهتر می شود. یعنی انتخاب بین کروبی و موسوی انتخاب بین یک گزینه "تیز و بز، ولی چالش برانگیز" و یک گزینه "آرام تر و مطمئن تر" است... انتخاب سختی نیست. من تمایل بیشتری به موسوی دارم، هر چند هنوز انتخابم را نهایی نکرده ام.