این همه زنجیر که بر پای ماست / ما همه با دست خود انداختیم

چند سالی بعد از انقلاب، ما یکی از این ویدیوهای نوارکوچک سونی داشتیم در خانه مان. با کلی کارتون که از تلویزیون ضبط شده بود، مثل پینوکیو و سندباد و اون گربه خپل که اسمش یادم نیست. شاید هم اصلا اسم نداشت. توی باغی می نشست که زنبور داشت و درخت و گل و .. در میان این نوارها چند فیلم و چند نوار رنگارنگ هم بود که آن ها هم فکر می کنم از تلویزیون زمان شاه ضبط شده بودند. من از شهرام خوشم می آمد چون می خندید و شاد بود و بالا پایین می پرید. هر چند حس خوبی بهم دست نمی داد وقتی می خوند «توبه گربه مرگه!»...

این وسط یک نوار هم وجود داشت که خوب بود. یعنی شاد بود: خنده داشت، آهنگ داشت، یک آقا و خانوم جوان داشت که برای هم بخوانند و یکی شبیه حاجی فیروز که معمولا بامزه بود. معمولا بزرگترها به هر حرفش می خندیدند و من که نمی فهمیدم بیشتر با خنده آن ها همراه می شدم. به جز تکه های این آقا، بعضی از اسم های این مجموعه را هم نمی فهمیدم. مثلا خاقان ماچین.

فیلم به صورت تئاتر تلویزیونی موزیکال بازی می شد. اسم اش عفریته ماچین بود. در آن سن می دانستم که لیلا فروهر در این فیلم بازی می کند. بعدها که کمی بزرگ شدم و تلویزیون برنامه هوشیار و بیدار نشان می داد خودم برای اولین بار کشف کردم که هوشیار هم در این بازی کرده بود و چه خوب می رقصیده! به هر حال. حدسم این است که این مجموعه در حال و روزهای انقلابی سال های آخر زمان شاه ساخته شده و احتمالا کلی پیام و تکه های سیاسی داشته ولی من چیز زیادی از آن یادم نمی آید. گویا آخرین نوروز قبل از انقلاب نشان داده شده. نمی دانم که چه کسی نویسنده بود و داستان چه بوده.. ولی به طور تصادفی تکه ای از این فیلم که لیلا فروهر یک آهنگ اجرا می کند را در یوتیوپ پیدا کردم... خیلی قشنگ اجرا شده و شعرش به نظرم فوق العاده است... اصلا نمی دانم شاعرش مال کدام جناح بوده و منظورش چیست.. اما شعرش را که می شنیدم بعضی از جمله هایش یادم می آمد... شما هم گوش کنید.. چند بار گوش کنید... لینک مستقیم.


---
طایفه شب زدگانیم ما / از همه جا بی خبرانیم ما
کور و کر و لالیم و دل سپرده / هر چه که خواهند همانیم ما

من گل خوشرنگ بهار تو ام/ غرور مردان دیار تو ام
وای که ارزان نفروشی مرا/ من همه دار و ندار تو ام

ما که همه هستی خود باختیم / با کم و بیش زندگی ساختیم
این همه زنجیر که بر پای ماست / ما همه با دست خود انداختیم

ای که می خوای دنیامو آخر کنی / گل های آرزو مو پرپر کنی
کاش که می شد با همه ناباوری / یه لحظه درد منو باور کنی

هم غم و هم درد تو هستیم ما / حیف که این رشته گسستیم ما
سخت تر از شیشه شکستیم ما/ پوک تر از شاخه شکستیم ما
---

یک تکه دیگه ای از این مجموعه را در این لینک می بینید که البته این تکه سیاسی نیست. احتمالا خیلی از شماها این مجموعه را دیده باشید و بهتر بدانید که داستان و گرایش های سیاسی آن چه بوده (البته به هر حال از تلویزیون زمان شاه پخش می شده و خیلی هم نمی توانسته مخالف باشد.. یا شاید گرایش سیاسی اش خیلی گنگ بوده)