اقتصاد رفتاری به صرف شکلات

استیون (Steven)، استاد محترم «اقتصاد رفتاری»، بیشتر از این که من رو یاد اقتصاد یا رفتار اقتصادی بیاندازند یاد حسین رضازاده می اندازد! البته مرد نازنینی است؛ تقریبا شبیه همه توپول های دنیا. با فیزیک ظاهری مناسب اش، حوزه سیاست گذاری مورد علاقه اش حوزه سیاستگذاری سلامت جامعه است! جالب است بدانید یک استاد دیگر هم در دانشکده مان هست که او هم در زمینه سیاستگذاری سلامت جامعه تحقیق می کند و آن یکی به شدت سیگاری است! خلاصه این طورهاست. استیون یک استاد توپول و موپول بامزه است. کلی هم مشق و مقاله و تمرین می دهد.

بعد از اولین جلسه، استیون برای کلاس یک لینک نظرسنجی فرستاده که محوری ترین سوال اش بعد از این که چه درس هایی رو در زمینه آمار گذرانده اید، این است که به چه غذاهایی آلرژی دارید؟! در این یک سالی که این جا بوده، خبردار شده ایم که استیون آشپز فوق العاده ای است: شیرینی می پزد چه جور! در مراسم مختلف که دانشجوها و استادها جمع بوده اند دیده ام که استیون در حالی که نفس نفس زنان پله ها را بالا می رود با یک ظرف شکلات وحشتناک خوشمزه سر رسیده است. شنیده ام در کلاس های قبلی اش هم هرجلسه یک جور خوردنی درست می کرده و می داده که بچه ها بخورند توپ بشند. امروزه، به هر حال، در همه زمینه ها "قدرت بدنی" حرف اول را می زند!

خلاصه از هر انگشت استیون هنر می ریزد. درسش را در دانشکده اقتصاد هاروارد خوانده و بعد یک دوره فوق دکتری دوک بوده است و به این ترتیب تجربه لازم را برای پخت شیرینی های محلی "بوستون" و "دورام" دارد! در محل پرسش"به چه غذاهایی آلرژی دارید؟" نوشتم "به هیچ غذایی آلرژی ندارم. به تمرین و مشق زیادی آلرژی دارم" :)

عکس از (+)