با به حصر کشیده شدن میرحسین موسوی، ما در برابر امتحان تاریخی دیگری قرار گرفته‌ایم. روزی که بچه‌‌هایمان می‌پرسند که شما در فلان روز چه کردید؟ روزگار بدی شده است. بر افرادی چون خاتمی و هاشمی فرض است که از نهایت ظرفیت خود برای آزادی موسوی و امنیت کروبی و سایر زندانیان سیاسی استفاده کنند و از همراهی مردم در این مسیر کمک بگیرند. ما هم دست کم به هم یادآوری کنیم که این اتفاق حصر، اتفاقی بزرگ است و دربرابرش به روزمرگی دچار نشویم...
خدا می‌داند که آنان که برای حفظ قدرتشان به ساختن یک درب آهنی پناه آورده‌اند چون عنکبوتی می‌اندیشند که برای خودش خانه‌ای ساخته است... دریغا که نمی‌دانند...
3 comments:
وقتی بچه‌هامون ازمون بپرسن که چی کار می‌کردیم، می‌گیم از ایران فرار می‌کردیم که شما زندگی بهتری داشته باشید. توجیه‌پذیر نیست؟
labod oon moghe az inke iran jaye badtari baraye zendegi shode be khodetoon mibalid!
این حصر خانگی با هیج معیار عقلی و شرعی جور در نمی آید. یا متهمند که باید عادلانه و با هیات منصفه محاکمه شوند به همراه ما بقی کسانی که از نظر مردم در مظان اتهام قرار دارند، یا اینکه بیگناهند که باید آزاد باشند.
Post a Comment