از بازی ات لذت ببر

بازی والیبال ایران و لهستان بود. مستقیم. استرس من، از این فاصله، در ابعادِ هفت هشت ریشتر بود. بازیکنان زورشون رو می زدند، اما خراب می کردند. عقب افتاده بودند. خولیو وِلاسکو، مربی ایران، تایم اوت گرفت. به بازیکنی که اشتباه کرده بود به سردی نگاه کرد. در آن اوج استرس و با توجه به اهمیت هر امتیاز، انتظار داشتم که بگوید "فلان کار را بکن؛ فلان شده!.. این چه وضعشه"... اما نگاه سردش با یک توصیه ساده به بازیکن جوان همراه بود: "از بازی ات لذت ببر"... همین.

طبیعت کارهای ما هم این طور است: آنقدر تحت شرایط رقابت قرار می گیریم و آنقدر باید خودمان را به دِدلاین ها برسانیم، و آنقدر باید کارهایمان را تمام کنیم، به نتیجه برسانیم و، به اصطلاح، ببندیم... که... یادمان می رود باید از کارمان لذت ببریم... کسی باید تایم اوت بگیرد و به ما بگوید که ددلاین و نتیجه و این ها همه درست؛ اما از کارت لذت ببر...

ایران آن بازی را برد.. و بازی بعدی را...