قسمتی از این روزها

دومین هفته ی من در ام آی تی، جمعه عصر، تمام شد و اتوبوس گرفتم و شب آلبانی بودم. الان هم یکشنبه صبح است و در فرودگاه ام که برم شهر کلمبوس، در ایالت اوهایو. برای یک هفته. هواپیما تاخیر خورد و برنامه پروازم رو عوض کردند، چون پرواز مستقیم به کلمبوس نداریم و باید اول یک شهر دیگر فرود می آمدم و با این تاخیر پرواز دوم رو حتما از دست می دادم.

کلا قرار شده که در هر ماه، سه هفته، ام آی تی باشم و یک هفته دانشگاه ایالتی اوهایو. این قرار رو هم عملا خودم باهاشون گذاشتم. قضیه این بود که می شد در آلبانی بمونم و کارها رو انجام بدم و ماهی یک بار با ام آی تی ها قرار داشته باشم. اما به نظرم رسید که بالاخره دوران پست داک هم مثل همه دوران ها تمام می شه و اگه در این مدت نتونم از محیط استفاده کنم عملا دوره فقط به انجام پروژه ختم شده. نه کسی رو شناختم، نه سخنرانی ها رو استفاده کردم و نه دوست های جدید پیدا کردم. اینه که هر هفته می رم یکی از این دوجا و آخر هفته برمی کردم آلبانی. طبیعتا این کار بدی های مربوط به حودش رو هم داره. مدتی من و نیوشا مجبوریم دیدارها رو به آخر هفته ها محدود کنیم. و در طول هفته فقط با تماس تلفنی از هم خبردار شیم. فعلن با یکی از دوستان که در دانشگاه بوستون دوره پست داک رو می گذرونه همخونه شده ام. در شهر کلمبوس هم صرف نمی کرد که برای یک هفته در ماه خونه ای اجاره کنم. اینه که در هتل می مونم. تجربه جدیدی است اما کلا سخت می گذرد.