مقاله به مثابه کامنت

چند وقت پیش گفته بودم که یک کامنت برای یکی از ژورنال‌ها نوشته‌ام. تجربه موفقیت آمیز بود. فکر کردم که در مورد کامنت نوشتن بیشتر بنویسم.

مقالاتی که در ژورنال‌ها چاپ می‌شود عموما به دسته‌های ۱) مقاله‌های مستقل (یا مقاله تحقیقاتی مستقل، یا مقاله تحقیقاتی)، ۲) مقالات مرور ادبیات، ۳) مقالات کوتاه و ۴) کامنت (یا نامه به سردبیر، یا یادداشت) تقسیم بندی می‌شوند. بعضی از ژورنال‌ها همه این انواع را می‌پذیرند و برخی نه و بعضی انواع دیگری هم می‌توانند داشته باشند. دسته اول مقالات، همان‌هایی است که همه ما با آن‌ها آشنا هستیم و بیشترین ارزش تحقیقاتی را دارند. طبیعتا چاپ یک مقاله مستقل تحقیقاتی در بعضی از ژورنال‌های خوب کار بسیار مشکلی است. این مقالات، شامل یک متود جامع تحقیقاتی هستند و داده‌ای را گردآوری کرده و به طور اساسی تحلیل می‌کنند. مقالات مرور ادبیات هم بیشتر وضعیت فعلی علم در یک زمینه خاص را تحلیل می‌کنند و راه‌های پیشرفت را مورد بحث می‌گذارند. در بسیاری از ژورنال‌ها روش‌های تحقیق مرور ادبیات هم تدوین شده است تا از قبول متون به اصطلاح داستانی خودداری شود. مقالات کوتاه هم بسته به ژورنال، معمولا حاوی یک تحقیق کوتاه هستند. مثلا اگر کار شما آزمایش است، یک مقاله کوتاه شامل یک آزمایش است در حالی که یک مقاله مستقل می‌تواند شامل ۳-۴ آزمایش باشد. و دسته آخر، کامنتها، نوعی از مقاله‌های خیلی کوتاه هستند که مستقل نیستند. کامنتها نوشته‌های کوتاهی هستند که به یک مورد خاص که مورد علاقه آن ژورنال باشند می‌پردازند و معمولا مربوط به مقاله‌ای هستند که قبلا در آنجا چاپ شده. مثلا اشکال یک مقاله چاپ شده را نشان می‌دهد و یا با یک تحلیل جدید نشان می‌دهند بعضی از نتایج فلان مقاله نیاز به کار بیشتر دارد. یا یک راه حل ارائه می دهند. نکته خوب کامنت ها، باز کردن باب مکالمه در آکادمی هستند. بدی شان هم این است که مردم دوست ندارند یکی بیاید و اشکالشان را بگیرد!...

من هم یک اشکال مدل سازی در دو تا از مقاله‌های انجمن روان‌شناسی آمریکا را پیدا کرده بودم. در واقع چند نفر یک ایده‌ای ارائه کرده بودند برای مدل سازی رفتار مردم در تصمیم گیری‌های شرطی و این ایده در دو ژورنال چاپ کرده بودند و دلایل مختلفی برای درستی‌اش ارائه کرده بودند. به استادم که مشکل مدلشان را گفتم، گفت که حتما یک کامنت برای یکی از دو ژورنال بنویس و این اشکال را بگو. اول طبیعتا برای ژورنال بهتر فرستادم. سردبیر، مقاله‌ام را رد کرد و گفت توصیه می‌کند به آن یکی ژورنال بفرستم! به ژورنال دوم که فرستادم، دور اول، به اصطلاح ریوایز و ری سابمیت شد (یعنی اصلاح کنید و دوباره بفرستید). نظراتشان زیاد بود، اما دلیل اصلیشان این بود که متن نوشته شده هر چند ایراد مهمی را در مقاله‌شان نشان می‌داد اما از تُن نوشتاری سازنده برخوردار نبود. به طور مشخص خواستند که ما به جز اینکه اشکال را می‌گوییم راه حل برای بهبود مدلشان هم ارائه دهیم. این کار‌ها را انجام دادم و بعد یک نامه بلند بالا نوشتم که چطور نظراتشان را برآورده کرده‌ام. خود مقاله (کامنت) ۷ صفحه بود، نامه‌ای که ضمیمه‌اش کردم ۱۲ صفحه شد! و این بار پذیرفتند.

به طور کلی برای افرادی مثل من که هنوز چاپ مقاله در ژورنال‌های خیلی معتبر کار سختی است، گزینه‌های کامنت یا مقاله کوتاه گزینه‌های خوبی هستند... اگر یک سری مقاله در جایی چاپ شده و شما می‌توانید با ایده‌ای آن را توسعه دهید یا به نکته خاصی از مقایسه آن‌ها می‌رسید یا اشکالی را در محاسباتشان پیدا می‌کنید که تعیین کننده است، می‌توانید به صورت کامنت بفرستید. بیشتر ژورنال‌ها کامنت قبول می‌کنند. ارزش‌اش از یک مقاله تحقیقاتی کمتر است اما در رزومه‌تان، کامنت هم در دسته مقاله‌های چاپ شده قرار می‌گیرد. همانطور که گفتم کامنتها نوعی از مقاله‌ها هستند که مستقل نیستند.