Thursday, September 27, 2012

لُپ های آویزان

در گذشته دور، پدرها بر دو نوع بوده‌اند: گروه اول که دل‌شان برای بچه توپول موپولی‌شان ضعف رفت و همچین چلوندند و آخرش هم از لُپ‌هاش خوردند و گروه دوم که به هر ضرب و زوری بود جلوی خودشان را گرفتند.... طبیعتا گروه اول زیاد دوام نیاورد و پس از خورده شدن بچه‌هایش منقرض شد! و تکثیر فقط در گروه دوم اتفاق افتاد... این است که پدرهای فعلی می‌توانند به همان کشیدن لوپ فرزندشان قناعت کنند.

[از کتاب "ما چه‌جوری ما شدیم". نوشته دکتر نوید]

1 comment:

fardayevatan said...

بیچاره اون بچه هایی که خورده شدند